Aποζηµιώσεις για παραβίαση των προσωπικών δεδοµένων ζητούν δεκάδες πολίτες με αγωγές

Το Εφετείο Αθηνών καταδίκασε εισπρακτική εταιρεία για παραβίαση προσωπικών δεδοµένων οφειλέτη, υποχρεώνοντας αυτήν και την τράπεζα να του πληρώσουν συνολικά περίπου 6.000 ευρώ ως αποζηµίωση για ηθική βλάβη

 

Το Εφετείο Αθηνών καταδίκασε εισπρακτική εταιρεία για παραβίαση προσωπικών δεδοµένων οφειλέτη, υποχρεώνοντας αυτήν και την τράπεζα να του πληρώσουν συνολικά περίπου 6.000 ευρώ ως αποζηµίωση για ηθική βλάβη

Αποζηµίωση για την παραβίαση των προσωπικών τους δεδοµένων διεκδικούν πολίτες από τράπεζες και εισπρακτικές εταιρείες µε «πιλότο» µία πρόσφατη απόφαση του Εφετείου Αθηνών.

Στις περίπου 20 αγωγές που έχουν κατατεθεί στο Πρωτοδικείο Αθηνών και σε δικαστήρια της περιφέρειας, οφειλέτες στρέφονται εις βάρος των εισπρακτικών εταιρειών και των τραπεζών για τη διαχείριση των προσωπικών τους δεδοµένων στις περιπτώσεις που εκείνοι δεν µπορούν να ανταποκριθούν µε συνέπεια στην πληρωµή των δανείων ή των πιστωτικών τους καρτών.

Οι καταναλωτές υποστηρίζουν ότι εν αγνοία τους οι τράπεζες µε τις οποίες έχουν συνάψει συµβάσεις µεταβιβάζουν τον φάκελο µε τα προσωπικά τους δεδοµένα σε εισπρακτικές εταιρείες.

Ξεκινούν µάλιστα τον δικαστικό τους αγώνα με «όπλο» την πρόσφατη απόφαση (υπ’ αριθµόν 2887/2010) του Εφετείου Αθηνών, µε την οποία καταδίκασε εισπρακτική εταιρεία για παραβίαση προσωπικών δεδοµένων οφειλέτη, υποχρεώνοντας αυτήν και την τράπεζα να του πληρώσουν συνολικά περίπου 6.000 ευρώ ως αποζηµίωση για ηθική βλάβη.

Συγκεκριµένα, το Εφετείο Αθηνών ανέτρεψε πλήρως το δικαστικό τοπίο που είχε διαµορφωθεί από το Πρωτοδικείο Αθηνών, το οποίο όχι µόνο είχε πει «όχι» στον δανειολήπτη που είχε προσφύγει καταγγέλλοντας την εισπρακτική εταιρεία για παραβίαση των προσωπικών του δεδοµένων, αλλά τον υποχρέωνε να πληρώσει από την τσέπη του και τα δικαστικά έξοδα προσδιορίζοντάς τα στο ποσό των 8.800 ευρώ.

Ο οφειλέτης δεν παραιτήθηκε και προσέφυγε στο Εφετείο Αθηνών, το οποίο έκρινε εντελώς αντίθετα την ίδια υπόθεση.

Σύµφωνα µε όσα προκύπτουν από τη δικαστική απόφαση, όταν ο δανειολήπτης άρχισε να µην είναι συνεπής στην πληρωµή των δόσεων δανείου που είχε πάρει, η τράπεζα τον ενηµέρωσε µε επιστολές της για την άµεση καταβολή του ποσού γιατί διαφορετικά «θα ανατίθετο η υπόθεσή του στη νοµική της υπηρεσία».Τις επόµενες ηµέρες άρχισε να δέχεται τηλεφωνήµατα από εκπρόσωπο της εισπρακτικής εταιρείας.

Όπως επισηµαίνεται στο σκεπτικό της απόφασης, υπάλληλος της εν λόγω εταιρείας του τηλεφωνούσε στο σπίτι του «και αιφνιδιάζοντάς τον του ζητούσε, χωρίς µάλιστα να τον ενηµερώνει για λογαριασµό ποιας εταιρείας τον καλούσε, να του επιβεβαιώσει τα γνωστά σε εκείνον στοιχεία της ταυτότητάς του, δηλώνοντάς του ότι τα είχε µπροστά του στην οθόνη µαζί µε µια ανείσπρακτη οφειλή από δάνειο προκαλώντας του µεγάλη ψυχική αναστάτωση, θυµό και οργή από το γεγονός ότι απόρρητα κατά τον νόµο προσωπικά του δεδοµένα είχαν ανακοινωθεί και διαρρεύσει σε τρίτους χωρίς καµία απολύτως δική του ενηµέρωση».

Οι ενέργειες αυτές, όπως δέχεται η απόφαση στην τροχιά της οποίας θα κινηθούν και οι νέες αγωγές, «προσέβαλαν την προσωπικότητα του οφειλέτη».

Και ενώ πολλοί δανειολήπτες έχουν αρχίσει ήδη και προσφεύγουν στη ?ικαιοσύνη, οι εισπρακτικές εταιρείες από τηνπλευρά τους έχουν προσφύγει στον Άρειο Πάγο ζητώντας την αναίρεση της καταδικαστικής απόφασης, που συζητείται στις 28 Μαΐου 2012.

Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=1&artId=386888&dt=28/02/2011#ixzz1FFD8gFjW

Τζαμπατζήδες ή μάγκες;

Oργανωμένο ή όχι, το κίνημα της ανυπακοής βάζει ασφαλώς μπροστά σε δίλημμα τους πολίτες- κατ΄ εξοχήν εκείνους που θέλουν να εκφράσουν τη διαφωνία τους ή και την οργή τους για την κατάσταση στην Ελλάδα σήμερα. Ως πού μπορούν να φτάσουν; Και είναι θεμιτό να μην πληρώνουν διόδια ή εισιτήριο στα λεωφορεία;
Η επιχειρηματολογία που οι ίδιοι χρησιμοποιούν στηρίζεται στη λογική του κοινωνικού συμβολαίου: το κράτος έχει αθετήσει τις υποχρεώσεις του απέναντί μας, άρα και εμείς δεν είμαστε υποχρεωμένοι να τηρήσουμε τις δικές μας. Πώς έγινε αυτό; Είτε από τους πολιτικούς- να πληρώσουν αυτοί που τα έφαγαν- είτε από τους εργολάβους - γιατί να πληρώσω για δρόμους που δεν έγιναν ή που έχω πληρώσει με τους φόρους μου;
Με άλλα λόγια, δεν πρόκειται για ένα κίνημα φτωχών που δεν αντέχουν να πληρώνουν- όπως ενδεχομένως ήταν η έκρηξη των κατοίκων της Στυλίδας που πλήρωναν για να πάνε στα χωράφια τους- αλλά για ένα κίνημα αντιρρησιών συνείδησης που φυσικά εκπροσωπείται από γιατρούς και δικηγόρους!
Δυστυχώς η λογική τους είναι βαθύτατα προβληματική.
Κατ΄ αρχάς τα αυτονόητα.
Η τήρηση ενός συμβολαίου αφορά και τις δύο πλευρές.
Και αν είναι αλήθεια ότι οι πολιτικοί μας παρέβησαν τον όρκο τους, άλλο τόσο το κάνουν και οι πολίτες: οι γιατροί του ΕΣΥ που παίρνουν φακελάκι, οι επιχειρηματίες που κλέβουν τον ΦΠΑ, οι ασφαλισμένοι των ψεύτικων αναπηρικών συντάξεων... Ο κατάλογος δεν έχει τέλος. Δεν είναι όλοι οι πολίτες φοροφυγάδες, βέβαια. Κάθε άλλο. Εξίσου όμως δεν είναι επίορκοι και όλοι οι πολιτικοί.
Ακόμη και αν δεχθούμε ωστόσο ότι έχουμε το ηθικό δικαίωμα να παραβιάσουμε το συμβόλαιο, από ποιες ακριβώς υποχρεώσεις απαλλασσόμεθα; Γιατί βέβαια όταν από το αντάρτικο έχουμε άμεση οικονομική ωφέλεια και μάλιστα σε βάρος άλλων συμπολιτών μας- όλων εμάς των υπολοίπων που θα πληρώσουμε τα δικά τους εισιτήρια-, τότε η πράξη συνείδησης αρχίζει και μοιάζει πολύ με το τζαμπατζιλίκι- κι ας τους ενοχλεί ο χαρακτηρισμός.
Υπάρχουν όμως και άλλα, πολύ σοβαρότερα ζητήματα. Η λογική του κοινωνικού συμβολαίου είναι από μόνη της προβληματική. Στις περισσότερες πράξεις μας το κίνητρό μας δεν είναι στενά ωφελιμιστικό αλλά ηθικό. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, οι μετανάστες. Τους περιθάλπουμε από σεβασμό στον άνθρωπο και όχι εξαιτίας κάποιας τυπικής μας υποχρέωσης- η ελληνική κοινωνία ουδέποτε συνήψε συμβόλαιο με τους κατοίκους του Πακιστάν.
Ανάλογη, από την αντίθετη βέβαια πλευρά, είναι ή θα έπρεπε να είναι η σχέση μας με το κράτος. Δεν αναγνωρίζουμε για παράδειγμα το δικαίωμα στην Κέρκυρα ή στη Ρόδο να αποσκιρτήσουν μόνο και μόνο επειδή πήραν λιγότερα κονδύλια για δημόσια έργα. Το ότι συμφωνήσαμε να συγκροτήσουμε από κοινού το ελληνικό κράτος σηματοδοτεί πολύ περισσότερα από τη διανομή των πόρων.
Μπορεί να μη ρωτηθήκαμε και απλώς να γεννηθήκαμε στην Ελλάδα. Για όλους μας ωστόσο η ιδιότητα του έλληνα πολίτη, με όλα τα δικαιώματα αλλά και τις υποχρεώσεις του, αποτελεί συστατικό στοιχείο της ταυτότητάς μας. Δεν αναιρείται ούτε ευτελίζεται στο όνομα μιας υπαρκτής ή εικαζόμενης αδικίας. Δεν θα αλλάξουμε εμείς με το δήθεν επιχείρημα ότι κάποιοι άλλοι κλέβουν. Είναι ζήτημα αυτοσεβασμού!

Αγορά εργασίας 450.000 εργαζόμενοι θα αλλάξουν δουλειά τα επόμενα χρόνια

Στη μετακίνηση 450.000 εργαζομένων σε νέες δουλειές, σε κλάδους διαφορετικούς από αυτούς που απασχολούνται ως σήμερα, οδηγεί η οικονομική κρίση. Τα επόμενα χρόνια προβλέπεται ότι το 10% του εργατικού δυναμικού θα αλλάξει δουλειά λόγω της κρίσης που οδηγεί στην έξοδο από το Δημόσιο, τις δημοτικές εταιρείες, τους κλάδους της κατοικίας και των κατασκευών και τις υπηρεσίες (π.χ. εμπόριο αυτοκινήτων). Οι δουλειές που ανοίγουν βρίσκονται σε κλάδους εξωστρεφείς, δηλαδή στις εξαγωγικές επιχειρήσεις και στον τουρισμό, ενώ ήδη καταγράφεται αύξηση του αριθμού των εργαζομένων στη γεωργία, στις ιχθυοκαλλιέργειες και στην κοινωνική εργασία. Σε 50.000 εκτιμά η ΚΡΜG τα στελέχη επιχειρήσεων που έμειναν άνεργοι και αναζητούν εργασία στο εξωτερικό. 

Ο υπουργός Οικονομικών κ. Γ. Παπακωνσταντίνου, γνωρίζοντας ότι τα μέτρα λιτότητας και η επενδυτική άπνοια εντείνουν το βάθος και ενδεχομένως τη διάρκεια της ύφεσης και με δεδομένη τη στενότητα δημόσιων πόρων, ρίχνει το βάρος στις διαρθρωτικές αλλαγές που θα δημιουργήσουν το κατάλληλο περιβάλλον για επενδύσεις. Ωστόσο δεν κρύβει την αλήθεια. Θεωρεί ότι «κλειδί» για την επιστροφή της οικονομίας σε αναπτυξιακούς ρυθμούς είναι να ανοίξουν οι αγορές για τις τράπεζες και τη χώρα.

Μόνον έτσι θα αποκτήσουν ξανά πρόσβαση στη χρηματοδότηση τα νοικοκυριά (στεγαστικά δάνεια, αγορές ΙΧ κτλ.), αλλά κυρίως οι επιχειρήσεις (κεφάλαια κίνησης, δάνεια για επενδύσεις και εκσυγχρονισμό κτλ.). Μετά το σοκ που προκάλεσε στο οικονομικό επιτελείο και κυρίως στην αγορά η βύθιση της οικονομίας κατά 6,6% το τελευταίο τρίμηνο του χρόνου, περιορίζοντας το εθνικό εισόδημα στα επίπεδα του 2006, κι αυτό παρά την αύξηση των εξαγωγών κατά 30%, η κυβέρνηση σε συνεννόηση με την τρόικα προετοιμάζει εκείνες τις αλλαγές στην οικονομία που θα έχουν άμεση απόδοση στην ενίσχυση της ανάπτυξης.

Τρεις είναι οι επί μέρους τομείς στους οποίους θα γίνουν δραστικές παρεμβάσεις:

1. Ο τουρισμός αναμένεται να παρουσιάσει εφέτος διψήφιο ρυθμό αύξησης υπό την προϋπόθεση ότι δεν θα μεσολαβήσουν απρόβλεπτα γεγονότα, όπως διαδηλώσεις στο κέντρο της Αθήνας. Για την περαιτέρω τόνωση σχεδιάζονται κίνητρα ενίσχυσης του συνεδριακού τουρισμού και του γαστρονομικού.

2. Στις εξαγωγές θα επιταχυνθεί η επιστροφή του ΦΠΑ και μάλιστα θα γίνει συμψηφισμός οφειλών με το Δημόσιο.

3. Το κυριότερο, θα προχωρήσει ολοταχώς η απελευθέρωση του εμπορίου και της αγοράς. Το υπουργείο Οικονομικών κάνει μελέτη για τις «αγκυλώσεις» που υπάρχουν σε όλα τα στάδια του εμπορίου, στη λειτουργία των καταστημάτων, στην αδειοδότηση των νέων επιχειρήσεων, αλλά και στο ωράριο, προκειμένου η αγορά να γίνει πιο ανοιχτή σε νέες επιχειρήσεις και ανταγωνιστική.

Ο στόχος είναι διπλός, αφενός να επιταχυνθεί η ανάπτυξη, αφετέρου να αντιμετωπιστεί το φαινόμενο του πληθωρισμού που κινείται στο 5,2% όταν η οικονομία βρίσκεται για δέκατο συνεχές τρίμηνο (από τον χειμώνα του 2008) σε ύφεση.

«Χρειάζονται επειγόντως μέτρα για την ανάπτυξη » σημειώνει ο πρώην υπουργός κ. Ν.Χριστοδουλάκης, ο οποίος θεωρεί ότι η αγορά της κατοικίας και οι κατασκευές, που μαζί με το εμπόριο έχουν δεχθεί τα πλέον ισχυρά πλήγματα, πρέπει να τονωθούν άμεσα. Οπως έχει προτείνει, η λύση είναι η είσπραξη προκαταβολών από το ΕΣΠΑ και η πίεση για έκδοση ευρωομολόγων για την ανάπτυξη. Υπέρ των κλαδικών πολιτικών ενίσχυσης του τουρισμού, της ναυτιλίας και των κατασκευών τάσσεται και ο γενικός διευθυντής του ΣΕΤΕ, καθηγητής κ. Δ. Χιόνης.
Για την προσέλκυση επενδύσεων το υπουργείο Οικονομικών επικεντρώνει την προσοχή του σε δράσεις που θα βελτιώσουν το επενδυτικό περιβάλλον:

* Απλοποίηση του φορολογικού συστήματος, καθιερώνοντας τις e-συναλλαγές με την Εφορία.

* Ουσιαστική κατάργηση του Κώδικα Βιβλίων και Στοιχείων.

Οι παρεμβάσεις όμως αυτές θεωρείται ότι δεν αρκούν για να αποκαταστήσουν το κλίμα εμπιστοσύνης και να άρουν τη διάχυτη αβεβαιότητα για την επιτυχία της προσπάθειας εξόδου από την κρίση.

Για αυτό στον προσεχή έλεγχο, και μετά τη σύγκρουση για το πρόγραμμα της αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας, το οικονομικό επιτελείο και η τρόικα αλλάζουν προτεραιότητες στην ατζέντα της οικονομικής πολιτικής και θα επικεντρώσουν την προσοχή τους στις διαρθρωτικές αλλαγές για την ανάπτυξη. Σε αυτή την προσπάθεια θα συντονιστούν και οι άλλοι υπουργοί, προκειμένου να αρθούν σοβαρά εμπόδια στην υλοποίηση νέων επενδύσεων.

Επώδυνη διαδικασία
Οπως επισημαίνει ο γενικός διευθυντής του ΙΟΒΕ κ. Ι. Στουρνάρας, το αναπτυξιακό πρότυπο της οικονομίας αλλάζει καθώς συρρικνώνεται ο δημόσιος τομέας, αλλά ακόμη δεν έχει αποκατασταθεί η ισορροπία.

Δεν είναι τυχαίο ότι η Ελλάδα εξάγει αγαθά που δεν ξεπερνούν το 18% του ΑΕΠ, όταν η Πορτογαλία εξάγει προϊόντα και υπηρεσίες που ανέρχονται στο 30% του ΑΕΠ. Η διαδικασία όμως προβλέπει ότι θα είναι επώδυνη.

Ο κ. Στουρνάρας τονίζει ότι « οι επενδύσεις,δημόσιες και ιδιωτικές, μπορούν να γίνουν το αναπτυξιακό αντίβαρο στη μείωση της κατανάλωσης,δημόσιας και ιδιωτικής,που αναπόφευκτα προκαλείται από την πολιτική λιτότητας ».

Στον βαθμό που θα υπάρξει συνολικό σχέδιο αντιμετώπισης της κρίσης και αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη των αγορών, αλλά κυρίως των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων στην προσπάθεια που καταβάλλεται, τότε οι διαρθρωτικές αλλαγές που γίνονται και άλλες που επιχειρούνται, όπως το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων (έστω και δειλά) και η κατάργηση εμποδίων στην επιχειρηματικότητα, μπορούν να οδηγήσουν σε αύξηση του ΑΕΠ κατά 10 μονάδες μέσα σε πέντε χρόνια.

Η προσπάθεια βελτίωσης του κλίματος θα δημιουργούσε τελείως διαφορετικές προσδοκίες στις αγορές από τις σημερινές αν προχωρούσαν οι αποκρατικοποιήσεις και το σχέδιο αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας, το οποίο βρέθηκε στη δίνη ανούσιας πολιτικής αντιπαράθεσης.

ΟΞΥΓΟΝΟ 30 ΔΙΣ. ΕΥΡΩ ΣΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ
Ωσπου να ανοίξουν οι αγορές η κυβέρνηση συμφώνησε με την τρόικα να υποκατασταθεί η χρηματοδότηση του τραπεζικού συστήματος με την καταβολή εγγυήσεων ύψους 30 δισ.ευρώ προκειμένου να εξασφαλίσουν την ομαλή ροή κεφαλαίων στο σύστημα,αλλά και να στηρίξουν την οικονομία.Στην επανεκκίνηση της αναπτυξιακής διαδικασίας στην οικονομία αναμένεται να λειτουργήσει καταλυτικά το κυοφορούμενο deal της Εθνικής με την Αlpha Βank,καθώς πέραν της δημιουργίας ενός πανίσχυρου τραπεζικού ομίλου εκπληρώνονται πλέον οι όροι της τρόικας για αναδιάρθρωση του τραπεζικού συστήματος ώστε να αρχίσουν να δίνονται και πάλι εγγυήσεις.

Ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος κ.Γ. Προβόπουλοςεκτιμά ότι και η εφετινή χρονιά θα είναι δύσκολη και προβλέπει ότι το ΑΕΠ θα μειωθεί τουλάχιστον κατά 3%.

Στο υπουργείο Οικονομικών όμως περιμένουν ότι,αν όχι από το δεύτερο τρίμηνο του 2011, από το καλοκαίρι θα σταθεροποιηθεί η οικονομία.Και σε αυτό μπορεί να συμβάλει ο τουρισμός,καθώς όλες οι προβλέψεις δείχνουν ότι εφέτος οι αφίξεις θα αυξηθούν με διψήφιο ποσοστό.

Οικονομική Αστυνομία- Ιδρύεται και αναβαθμίζει τη δίωξη του ηλεκτρονικού εγκλήματος

Η πρόληψη, η έρευνα και η καταστολή οικονομικών εγκλημάτων, ειδικά αυτών που τελέστηκαν σε βάρος του δημοσίου και της ελληνικής οικονομίας ή έχουν τα χαρακτηριστικά του οργανωμένου εγκλήματος, αποτελούν την αποστολή της υπό ίδρυσης Οικονομικής Αστυνομίας, σύμφωνα με το προεδρικό διάταγμα που δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης. Στο ίδιο διάταγμα υπάρχει προβλέπονται ρυθμίσεις και για την αναβάθμιση και αναδιοργάνωση της υπηρεσίας Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος.

Οι δυο υπηρεσίες θα λειτουργούν ως μιας αυτοτελής κεντρική υπηρεσία του αρχηγείου της ΕΛΑΣ, θα έχουν πανελλαδική εμβέλεια και θα υπάγονται απευθείας στον Αρχηγό της Ελληνικής Αστυνομίας.

Όπως αναφέρει και σχετική ανακοίνωση του αρχηγείου της ΕΛΑΣ, η Οικονομική Αστυνομία, «υπό την εποπτεία του καθ ύλην αρμόδιου Εισαγγελέα για το Οργανωμένο Έγκλημα, θα αποτελείται, στην εσωτερική της δομή, από τέσσερα τμήματα με ξεχωριστές αρμοδιότητες, ωστόσο συμπληρωματικές στη συνολική της δράση. Στο πλαίσιο αυτό θα αποτελείται από:

• Το Τμήμα Προστασίας Δημόσιας Περιουσίας που θα ασχολείται με τα εγκλήματα που διαπράττονται από φυσικά ή νομικά πρόσωπα και βλάπτουν ή απειλούν τα συμφέροντα του ελληνικού δημοσίου ή του ευρύτερου δημόσιου τομέα
• Το Τμήμα Προστασίας Οικονομίας που θα ασχολείται με τα εγκλήματα που επιφέρουν βλάβη στα έσοδα του δημοσίου και επηρεάζουν σημαντικά την ομαλή λειτουργία της αγοράς
• Το Τμήμα Φορολογικής Αστυνόμευσης που θα ασχολείται με τα εγκλήματα που αφορούν στη φορολογική και τελωνειακή νομοθεσία
• Το Τμήμα Κοινωνικής και Ασφαλιστικής Προστασίας που θα ασχολείται με τις παραβάσεις σε βάρος Οργανισμών Κοινωνικής Ασφάλισης, Πρόνοιας και Περίθαλψης των πολιτών».

Σχετικά με την υποδιεύθυνση Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος, «αναδιοργανώνεται, βελτιώνεται και εξειδικεύεται η δομή, η αποστολή και ο ρόλος» της, όπως αναφέρει το Διάταγμα.

Στην αποστολή της συμπεριλαμβάνεται η πρόληψη, ή έρευνα και η καταστολή εγκλημάτων ή αντικοινωνικών συμπεριφορών που διαπράττονται μέσω του διαδικτύου ή άλλων μέσων ηλεκτρονικής επικοινωνίας.

Η Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος, στην εσωτερική της δομή, θα αποτελείται από τέσσερα τμήματα «που συμπληρώνουν όλο το φάσμα προστασίας του χρήστη και ασφάλειας του Κυβερνοχώρου», αναφέρει στην σχετική ανακοίνωση. Στη νέα της δομή, η ΔΗΕ θα αποτελείται από:

• Το Τμήμα Γενικών Υποθέσεων και Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων που θα ασχολείται με τις εγκληματικές πράξεις που διαπράττονται στα μέσα ηλεκτρονικής επικοινωνίας και ψηφιακής αποθήκευσης ή μέσω αυτών σε ολόκληρη τη χώρα,
• Tο Τμήμα Προστασίας Ανηλίκων που θα ασχολείται τα εγκλήματα που διαπράττονται κατά των ανηλίκων με τη χρήση του διαδικτύου και των άλλων μέσων ηλεκτρονικής ή ψηφιακής επικοινωνίας και αποθήκευσης
• Tο Τμήμα Προστασίας Λογισμικού και Πνευματικών Δικαιωμάτων που θα ασχολείται με τις υποθέσεις παράνομης διείσδυσης σε υπολογιστικά συστήματα και κλοπής, καταστροφής ή παράνομης διακίνησης λογισμικού υλικού, ψηφιακών δεδομένων και οπτικοακουστικών έργων, που τελούνται σε ολόκληρη τη χώρα, καθώς και
• Το Τμήμα Ασφάλειας Ηλεκτρονικών Επικοινωνιών.

Τόσο η Οικονομική Αστυνομία όσο και η Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος θα στελεχωθούν από εξειδικευμένο προσωπικό επιστημόνων με γνώσεις στα χρηματοοικονομικά, στις φοροτεχνικές εφαρμογές, στις τραπεζικές εφαρμογές κ.α. καθώς και αστυνομικό προσωπικό. Το προσωπικό θα έχει τη δυνατότητα πρόσβασης στα αρχεία των αστυνομικών υπηρεσιών, άλλων υπηρεσιών, οργανισμών και φορέων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και άλλων χωρών, σύμφωνα με τις ισχύουσες διατάξεις, διεθνείς συμβάσεις και συμφωνίες.

«Με την ίδρυση της νέας υπηρεσίας επιδιώκεται η ενίσχυση της επιχειρησιακής δράσης και αποτελεσματικότητας της Ελληνικής Αστυνομίας στην καταπολέμηση τόσο του οικονομικού εγκλήματος, το οποίο επηρεάζει αρνητικά την εθνική οικονομία, όσο και του ηλεκτρονικού εγκλήματος που έχει λάβει σοβαρές διαστάσεις», συμπληρώνει η ανακοίνωση της ΕΛΑΣ.

Σε κατάθλιψη και αυτοκτονία οδηγούνται οι Ελληνες λόγω οικονομικής κρίσης

Η κατάθλιψη, οι κρίσεις πανικού και γενικά τα ψυχολογικά προβλήματα έχουν αυξηθεί ραγδαία στη χώρα μας, λόγω της οικονομικής κρίσης και της ανεργίας, όπως αναφέρει η κυρία Ελισάβετ Γεωργίου, ψυχολόγος και σύμβουλος καριέρας, ενώ υπάρχουν και περιπτώσεις που οδηγούνται ακόμη και σε αυτοκτονίες. Οι εργαζόμενοι στον κλάδο της φαρμακοβιομηχανίας και στο λιανικό εμπόριο έχουν επηρεαστεί σε μεγάλο βαθμό από την κρίση, όπως προσθέτει η ίδια.

_ Πόσο έχει επηρεαστεί η ψυχολογία των Ελλήνων από την οικονομική κρίση και ποιες οι συνέπειες του εργασιακού άγχους;
«Η αύξηση των ψυχολογικών προβλημάτων λόγω της οικονομικής κρίσης είναι ραγδαία. Τους τελευταίους μήνες με τις αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις και την αύξηση της ανεργίας, το εργασιακό άγχος έχει προσβάλει άμεσα ή έμμεσα σχεδόν το σύνολο των εργαζομένων. Οι απολύσεις αλλά και οι νέες συνθήκες εργασίας σύμφωνα με τους νέους όρους, τον όγκο δουλειάς και φυσικά τη μείωση των αποδοχών έχουν προκαλέσει αλυσιδωτές αντιδράσεις όχι μόνο συνδικαλιστικές αλλά και ψυχο-σωματικές. Σε πρόσφατο Παγκόσμιο Συνέδριο Ψυχικής Υγείας ανακοινώθηκε ότι οι αγχώδεις διαταραχές, η κατάθλιψη, οι φοβίες και οι κρίσεις πανικού είναι οι πιο διαδεδομένες ψυχικές διαταραχές που εμφανίζονται λόγω της οικονομικής κρίσης και κατ’ επέκταση της περιρέουσας ανασφάλειας και αβεβαιότητας. Επίσης, μια ακραία εκδήλωση απογοήτευσης και απόγνωσης είναι η αυτοκτονία, στην οποία οδηγούνται χιλιάδες άνθρωποι σε όλο τον κόσμο. Στην Ελλάδα, η αυξητική τάση στις αυτοκτονίες καταγράφεται καθαρά και από τα στοιχεία που συγκεντρώνει η γραμμή παρέμβασης για την αυτοκτονία 1018 που λειτουργεί τα τελευταία τρία χρόνια από την Οργάνωση Κλίμακα σε συνεργασία με το υπουργείο Υγείας. Σύμφωνα με στοιχεία, το τελευταίο διάστημα, οι κλήσεις προς τη γραμμή βοήθειας έχουν αυξηθεί κατά 60% με 70%».
_ Ποιοι κλάδοι της οικονομίας αντιμετωπίζουν μεγαλύτερα προβλήματα;
«Αν θέλαμε να δούμε τα προβλήματα που καλούνται να αντιμετωπίσουν οι εργαζόμενοι και τους ενδεδειγμένους τρόπους διαχείρισης θα έδινα ως παράδειγμα το φαρμακευτικό κλάδο. Πρόκειται για έναν από τους πιο κερδοφόρους κλάδους με τα καλύτερα αμοιβόμενα στελέχη. Οι εργαζόμενοι που απασχολούνταν σε αυτό τον κλάδο είχαν μάθει σε πολύ καλές παροχές πέραν τον αμοιβών τους, οι οποίες συνδέονταν και με στοιχεία ανάδειξης του κοινωνικού τους προφίλ όπως για παράδειγμα πολυτελή αυτοκίνητα ακόμα και για μεσαία στελέχη ή αυτοκίνητα μεγάλου κυβισμού ακόμα και στους πωλητές. Λόγω της ευρύτερης οικονομικής κρίσης αλλά και των καθυστερήσεων στις κρατικές πληρωμές, τους τελευταίους μήνες οι φαρμακευτικές εταιρείες προχώρησαν σε ομαδικές απολύσεις στελεχών και σε μειώσεις αποδοχών και παροχών. Αυτό έχει σαν συνέπεια να υπάρχει μεγάλη αλλαγή στην οικονομική κατάσταση των εργαζομένων και των οικογενειών τους.
Οι εργαζόμενοι που απολύθηκαν καλούνται να δείξουν ευελιξία και προσαρμοστικότητα σε θέσεις χαμηλότερα αμοιβόμενες στον ίδιο κλάδο ή σε άλλους κλάδους ή ακόμα και αλλάζοντας αντικείμενο εργασίας. Οι εργαζόμενοι που παρέμειναν καλούνται να προσαρμοστούν σε ένα περιβάλλον που διαρκώς αλλάζει μιας και οι απαιτήσεις πολλαπλασιάζονται και η πιθανότητα απόλυσης πάντα υπάρχει. Αντίστοιχα παραδείγματα μπορούμε να δούμε στον κλάδο της πληροφορικής και της διαφήμισης, όπου λόγω του περιορισμού στα κόστη των εταιρειών δεν επενδύουν σε νέα τεχνολογία και μειώνουν τις διαφημιστικές δαπάνες. Επίσης, ανάλογο φαινόμενο συναντάμε και στο λιανεμπόριο λόγω της μείωσης της αγοραστικής δύναμης των καταναλωτών».

Wikileaks: επικίνδυνη για την εθνική ασφάλεια η ΕΥΠ κατά τον Χρυσοχοϊδη

Σύμφωνα με έγγραφο του Wikileaks που φέρνει στο φως το The Press Project κατά παγκόσμια αποκλειστικότητα, η Ελληνική Αστυνομία γνωρίζει τα στοιχεία των περισσότερων μελών τρομοκρατικών οργανώσεων, αλλά δεν διαθέτει στοιχεία εναντίον τους      Ο πρώην υπουργός Προστασίας του Πολίτη αναφέρθηκε συγκεκριμένα σε παράδειγμα βομβιστικής επίθεσης επί της λεοφώρου Συγγρού, τονίζοντας ότι η αστυνομία γνώριζε τους δράστες. Ο ίδιος επανέλαβε παλαιότερη αναφορά του (προς τους αμερικανούς διπλωμάτες), σύμφωνα με την οποία υπάρχουν δεσμοί μεταξύ ελληνικών τρομοκρατικών οργανώσεων με τη Μέση Ανατολή, και συγκεκριμένα με το Ιράν. Ο Χρυσοχοϊδης φέρεται να ασκεί ιδιαίτερα σκληρή κριτική στην ΕΥΠ, λέγοντας ότι «δεν είναι τίποτα» και πως δεν εξυπηρετεί τους στόχους της, αποτελεί μάλιστα κίνδυνο για την εθνική ασφάλεια. Ο ίδιος δήλωσε στους αμερικανούς διπλωμάτες ότι σκόπευε να τη διαλύσει και να την ξαναφτιάξει με ειδικό σχέδιο νόμου. Τα παραπάνω προκύπτουν από τηλεγράφημα της Αμερικανικής πρεσβείας στην Αθήνα, που διέρρευσε μέσω του Wikileaks. Στο τηλεγράφημα γίνεται αναφορά σε συνάντηση του Χρυσοχοϊδη με τον επικεφαλής του Αμερικανικού υπουργείου Εσωτερικής ασφάλειας αλλά και στα σχέδια συνεργασίας των δυο χωρών σε θέματα ασφαλείας. Σε άλλο τηλεγράφημα γίνεται αναφορά στα σχέδια Χρυσοχοϊδη για τη δημιουργία ενός συστήματος διαχείρησης κρίσεων στο πρότυπο και το επίπεδο των μέτρων ασφαλείας που είχαν ληφθεί για τους ολυμπιακούς αγώνες του 2004.  Το σχετικό τηλεγράφημα που διέρρευσε από το WikiLeaks αναφέρεται στις λεπτομερείς πληροφορίες που έδιναν οι επικεφαλής της Ελληνικής αστυνομίας στους Αμερικανούς διπλωμάτες σχετικά με τη δομή και λειτουργία του σώματος, αλλά και τη συνεργασία με άλλες υπηρεσίες. Ιδιαίτερη αναφορά γίνεται στην ΕΥΠ και στις σχέσεις μεταξύ των δυο σωμάτων. Ο αρχηγός της ΕΛΑΣ φέρεται να χαρακτηρίζει ομάδες της ελληνικής «άκρας Αριστεράς» σαν προθάλαμους της τρομοκρατίας. Σημειώνει, επίσης, ότι εάν υπήρχε οποιοδήποτε πρόβλημα σε ό,τι αφορά την τρομοκρατία, ο κ. Οικονόμου δεν θα δίσταζε  να επικοινωνήσει απευθείας με τον Αμερικανό Πρέσβη για να τον ενημερώσει και να ζητήσει τη γνώμη του. Ο Αμερικανός πρέσβης από την πλευρά του αναφέρεται στην αναγκή μηνιαίων επαφών μεταξύ της Ελληνικής αστυνομίας, της ΕΥΠ, του FBI και του προσωπικού ασφαλείας της πρεσβείας για την αντιμετώπιση της εγχώριας και διεθνούς τρομοκρατίας. Σχετικά έγγραφα: Hellenic Police Chief on Security Service Reorganization Citizen Protection Minister Upbeat on Reorganization, Cooperation Πηγή: The Press Project

«Τζαμπατζήδες», πολιτικοί επιστήμονες και ο Αντώνης Κανάκης

Έχουμε μπροστά μας τη χρήση μίας εξόχως απολίτικης αντίληψης (με σαφή όμως, εδώ, πολιτική στόχευση) για τη σχέση πολιτών – κομμάτων, που αναπαράγει τους επιφανειακούς τηλεοπτικούς αφορισμούς που εκτοξεύονται από περσόνες τύπου Αντώνη Κανάκη   Του Σταύρου Παναγιωτίδη Τις μέρες της Δεκεμβριανής εξέγερσης του 2008, μετά την περίφημη ανάρτηση στην Ακρόπολη του πανό που έγραφε τη λέξη «Αντίσταση», ο Γιάννης Πρετεντέρης σχολίαζε στο Βήμα σκωπτικά (πώς αλλιώς;) πως η προτροπή αυτή στερούταν νοήματος: «Όταν ο Μανώλης Γλέζος κατέβασε τη σβάστικα από την Ακρόπολη και μας κάλεσε σε αγώνα, η λέξη “αντίσταση” είχε νόημα διότι είχε κόστος. Σήμερα, που η χώρα μας είναι μια ελεύθερη και δημοκρατική ευρωπαϊκή χώρα, δεν καταλαβαίνω απέναντι σε τι πρέπει να αντισταθούμε», έγραφε με επιτηδευμένη αφέλεια. Ο Μανώλης Γλέζος, βεβαίως, είχε επικροτήσει την ενέργεια, αλλά ο Πρετεντέρης φαίνεται πως ήξερε καλύτερα κι από αυτόν! Σήμερα, η ανάπτυξη του κινήματος «Δεν πληρώνω!» για τα διόδια και τα εισιτήρια των ΜΜΜ, και η πλειοψηφική αποδοχή του, έχουν γεμίσει τους φορείς της εξουσίας με άγχη. Κυρίως φοβίζει η κοινωνική διάχυση της «ανυπακοής» και της «ανομίας», της αντίληψης δηλαδή πως οι πολίτες δικαιούνται να κρίνουν αν ένας νόμος είναι εναντίον του κοινού συμφέροντος και να αρνούνται να τον εφαρμόσουν. Αυτό τους τρομάζει πολύ περισσότερο από τα χαμένα έσοδα και από τα αυξανόμενα ελλείμματα. Η δυστυχία των κρατούντων είναι πως δεν μπορούν να επικαλεστούν αποτελεσματικά και ως αυταξία την ανάγκη εφαρμογής των νόμων, καθώς οι ίδιοι είναι εξαιρετικά απαξιωμένοι στα μάτια της κοινής γνώμης, λόγω της σκανδαλώδους συμπεριφοράς του πολιτικού τους προσωπικού όσο και της αναποτελεσματικότητάς τους. Επιπλέον, ρόλο παίζει και η μόνη θετική συμβολή της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας, το γεγονός ότι έκανε την ελληνική κοινωνία να καταλάβει πως ...ό,τι είναι νόμιμο δεν είναι κατ’ ανάγκην και ηθικό. Αυτά αποτυπώνονται στην αποδοχή των στόχων και των μέσων του «Δεν πληρώνω!» από πολίτες όλου του πολιτικού φάσματος, κυρίως όμως στην επιχειρηματολογία και τις μεθόδους που χρησιμοποιούνται εναντίον του. Η ανοιχτή χρήση του όρου «Κίνημα των Τζαμπατζήδων» από τους δημοσιογραφικούς βραχίονες του συστήματος εξουσίας δεν περνάει, αφού το δημοσιογραφικό star system φαίνεται αναξιόπιστο ως φερέφωνο (αν και πλέον είναι πολύ περισσότερα) αυτού του συστήματος. Τη σκυτάλη λοιπόν έχουν πάρει εδώ και καιρό μία σειρά πανεπιστημιακοί, οι οποίοι έχοντας το πλεονέκτημα ότι εμφανίζονται ως μη συνδεόμενοι με κάποιο κόμμα, επιχειρούν να επενδύσουν τις επιταγές του συνασπισμού εξουσίας με επιστημονική αυθεντία. Πρόσφατο παράδειγμα, ή μάλλον κρούσμα, το άρθρο της Βασιλικής Γεωργιάδου, καθηγήτριας Πολιτικής Επιστήμης στο Πάντειο («Από την αντίσταση στην κομματική στρέβλωση», Το Βήμα, 13 Φεβρουαρίου 2011). Η κ. Γεωργιάδου αρθρώνει τη θέση της σε τρεις άξονες: Ο πρώτος είναι ότι το «Δεν Πληρώνω!» δεν συνιστά γνήσιο κίνημα «πολιτικής ανυπακοής», αφού «[οι] ενέργειες πολιτικής ανυπακοής στρέφονται μεν κατά του νόμου, εναρμονίζονται όμως με μια υπερκείμενη αρχή του δικαίου, την υπεράσπιση της οποίας επικαλείται η ηθική συνείδηση του ανυπάκουου πολίτη». Όμως, κίνηση πολιτικής ανυπακοής αποτελεί, με βάση τις διεθνείς πρακτικές των κινημάτων, η σύγκρουση των διαδηλωτών με την αστυνομία όταν αυτή τους εμποδίζει από το να πραγματοποιήσουν μία πορεία στη διαδρομή που επιλέγουν ή όταν τους φράζει το δρόμο μπροστά από κάποιο κυβερνητικό κτίριο. Η κίνηση αυτή γίνεται με επίκληση του Συνταγματικού δικαιώματος της συνάθροισης και της κυκλοφορίας, άρα πληροί την προϋπόθεση της κ. Γεωργιάδου. Δεν θυμάμαι όμως ποτέ την ίδια ή και κάποιον άλλο ακαδημαϊκό αυτής της αντίληψης να εγκρίνουν ή έστω να αποδέχονται το θεμιτό μιας τέτοιας δράσης. Επίσης, το Σύνταγμα ορίζει ως υποχρέωση της Πολιτείας να μεριμνά ώστε να έχουν οι πολίτες εργασία. Αφού είναι προφανές πως η Πολιτεία θεσπίζοντας τους νόμους του Μνημονίου δεν ανταποκρίνεται σε αυτή τη Συνταγματική της δέσμευση, τι έχουν άραγε δικαίωμα να κάνουν οι πολίτες ως πολιτική ανυπακοή, επικαλούμενοι και πάλι την «υπερκείμενη αρχή του δικαίου», δηλαδή το Σύνταγμα; Μάλλον πολύ περισσότερα πράγματα από το να μην πληρώνουν εισιτήρια. Και τι θα μας έλεγε η κ. Γεωργιάδου σε μια τέτοια περίπτωση; Αναπάντητο το ερώτημα, ας πάμε παρακάτω. Άξονας δεύτερος, το ζήτημα του προσωπικού κόστους της κινητοποίησης. «Ο ιδεότυπος του ανυπάκουου ενσαρκώνει το πρότυπο του αντι-τζαμπατζή: όχι μόνο δεν επωφελείται από ενέργειες άλλων, όπως κάνει ένας τυπικός λαθρεπιβάτης (freerider), αλλά αναλαμβάνοντας προσωπικό κόστος, που φτάνει μέχρι το ρίσκο της ποινικής δίωξης και καταδίκης του, επιδιώκει την παραγωγή ενός αποτελέσματος από το οποίο μπορεί να ωφεληθούν πολλοί άλλοι». Μάλιστα. Δηλαδή, για να είναι γνησίως αγωνιστική η στάση της άρνησης πληρωμής εισιτηρίου θα πρέπει να συνοδεύεται από την οικειοθελή πληρωμή του πολλαπλάσιου προστίμου! Η κυρία Γεωργιάδου, λοιπόν, μας εγκαλεί για το ότι δεν ανταποκρινόμαστε σε κάποιο μεσσιανικό πρότυπο αυτοθυσίας, μας κατηγορεί για το ότι δεν αυτοθυματοποιούμαστε και για το ότι δεν ακολουθούμε έναν απολύτως αναποτελεσματικό τρόπο δράσης, επιλέγοντας να πληρώνουμε πρόστιμα και να φυλακιζόμαστε, όπως προσφάτως μας απείλησε ο υπουργός Μεταφορών, προφανώς εμπνεόμενος από το ηρωικό πρότυπο που σκιαγράφησε η πανεπιστημιακός. Ιδού λοιπόν πώς επανέρχεται, αμπαλαρισμένη με πανεπιστημιακό κύρος, η άγαρμπη τοποθέτηση του Γιάννη Πρετεντέρη που είδαμε στην αρχή, για την «τζάμπα μαγκιά» των αγώνων χωρίς υψηλό προσωπικό κόστος. Άξονας τρίτος, το καταπληκτικό δίπολο «καλοί άνθρωποι – κακά κόμματα». Με τα λόγια της κ. Γεωργιάδου «τα άτομα επιδιώκουν να αλλάξουν την πραγματικότητα της καθημερινής τους ζωής και αναλαμβάνουν το ρίσκο της συμμετοχής σε πράξεις ανυπακοής, ενώ τα κόμματα επιδιώκουν τη δική τους επιβίωση στην πολιτική σκηνή. […] Με ένα τέτοιο σχέδιο υπονομεύονται μορφές συλλογικής δράσης της κοινωνίας πολιτών, καθώς η ικανότητά της να πετύχει στόχους που ωφελούν τη δική της ζωή θυσιάζεται στον βωμό της υπεράσπισης των κεκτημένων των ισχυρών και των ιδιοτελών συμφερόντων παρωχημένων κομματικών σχηματισμών». Εδώ δεν πρόκειται απλώς για την εξωραϊσμένη αναδιατύπωση μίας πολιτικής επιταγής, αλλά για την εκλεπτυσμένη έκφραση ενός σχήματος που αν η κ. Γεωργιάδου αντιμετώπιζε σε γραπτό προπτυχιακού φοιτητή θα του επεσήμανε πως είναι υπόφορος προεπιστημονικών απόψεων και θα τον απέρριπτε. Έχουμε μπροστά μας τη χρήση μίας εξόχως απολίτικης αντίληψης (με σαφή όμως, εδώ, πολιτική στόχευση) για τη σχέση πολιτών – κομμάτων, που αναπαράγει τους επιφανειακούς τηλεοπτικούς αφορισμούς που εκτοξεύονται από περσόνες τύπου Αντώνη Κανάκη και καλούν τους πολίτες σε απομάκρυνση από τα, συλλήβδην «κακά», κόμματα και σε ενιαία δράση, ως εάν η κοινωνία να ήταν ομοιογενής και χωρίς αλληλοσυγκρουόμενα συμφέροντα. Βλέπουμε μία μονόπλευρη πρόσληψη των κομμάτων ως μηχανισμών που στοχεύουν βασικά στην αναπαραγωγή τους, από την οποία μάλιστα αποκλείονται σιωπηρά και ατεκμηρίωτα όλα τα υπόλοιπα κόμματα πλην αυτών της Αριστεράς. Όλος ο πλούτος των αναλύσεων του κομματικού φαινομένου και του σύνθετου, ως και αντιφατικού, ρόλου των κομμάτων καταρρέει μπροστά στην προτροπή «προσοχή, μακριά από τα κόμματα». Ο λόγος της κ. Γεωργιάδου λοιπόν, είναι ένας από τους πολλούς των αρθρογραφούντων πανεπιστημιακών που δεν αποτελούν πρωτίστως επιστημονική ανάλυση, αλλά πολιτική δήλωση. Αυτό που φαίνεται να οραματίζονται είναι μία δημοκρατία χωρίς κόμματα. Δεν πρόκειται όμως γι΄ αυτό. Στην πραγματικότητα ελπίζουν σε μία κοινωνία χωρίς τα συγκεκριμένα αριστερά κόμματα, αλλά δεν μπορούν να το πουν. Ψελλίζουν μόνο κάποια ψυχροπολεμικής έμπνευσης φοβικά φληναφήματα, πως ενώ οι πολίτες αγωνίζονται για να ικανοποιήσουν τα (δίκαια) αιτήματα τους, τα κόμματα εκμεταλλεύονται αυτούς τους σκοπούς και τους συνδέουν με ευρύτερους, όπως η αλλαγή του κοινωνικού συστήματος. Πρόκειται για “ποινικοποίηση” μίας από τις βασικές πολιτικές λειτουργίες των κομμάτων, της συνάρθρωσης επιμέρους και συνολικών αιτημάτων. Ακόμη χειρότερα, θυμίζουν χωροφύλακα σε κάποια επαρχεία της καχεκτικής ελληνικής δημοκρατίας του ’60 που λέει στους κατοίκους για την Αριστερά και το Κίνημα της Ειρήνης: «Μην τους ακούτε αυτούς που σας λένε πως θέλουν ειρήνη: στην πραγματικότητα θέλουν να φέρουν τον κομμουνισμό και να σας πάρουν την περιουσία». Μόνο που τότε, όπως και τώρα, η περιουσία την οποία μας καλούνε να διαφυλάξουμε οι πανεπιστημιακοί και άλλοι συμπαραστάτες της Μνημονιακής πραγματικότητας δεν είναι η δική μας… Μοιράσου το Σταύρος Παναγιωτίδης

Πόλεμος θρησκειών-«ΠΑΟ-θρησκεία», «Θρύλε Θεέ μου»..........................

Tου Παντελη Μπουκαλα

Μια χαρά σφαζόμαστε εμείς, μεταφορικά και κυριολεκτικά, για μια φανέλα κόκκινη, πράσινη, κίτρινη, κιτρινόμαυρη, ασπρόμαυρη, κυανέρυθρη. Μια χαρά σφαζόμαστε εδώ για τον Ολυμπιακό και τον ΠΑΟ, στη Σερβία για τον Ερυθρό Αστέρα και την Παρτιζάν, στη Σκωτία για τη Ρέιντζερς και τη Σέλτικ, στην Αργεντινή για τη Ρίβερ Πλέιτ και την Μπόκα Τζούνιορς, στον κόσμο όλο. Και μια χαρά, μια τεράστια χαρά γεύεται η κυβέρνησή μας, όπως κάθε κυβέρνηση στον κόσμο όλο, όταν εμείς σφαζόμαστε, όταν ξοδεύουμε τις λέξεις, τα συνθήματα, τον θυμό, τα όνειρά μας για μια φανέλα, που όσο πιο γεμάτη φαίνεται τόσο πιο αδειανή είναι.
Κάποιοι φίλαθλοι (οπαδοί δηλαδή, το «φίλαθλος» είναι ένας ευφημισμός που δεν βρίσκει εισιτήριο για να μπει σε κανένα γήπεδο) μπορεί να προσέρχονται με τα αγνότερα αισθήματα, με εκείνη την παιδική αθωότητα που τους οδήγησε κάποτε στην πλήρη ταύτιση με μια ομάδα. Γύρω τους όμως, γύρω μας, στήνεται μια τεράστια εμποροπανήγυρη άφθονου χρήματος και σκληρής εξουσίας. Αν οι ομάδες ήταν στημένες απλώς σαν επιχειρήσεις, θα είχαν όρια στη δραστηριότητά τους, θα νοιάζονταν για τη νομιμότητά τους, θα κινδύνευαν ακόμα και να κλείσουν αν δεν περπατούσαν. Αλλά οι ομάδες συγκροτούνται σαν θρησκείες, όπως το ακούμε και στα συνθήματα των πιστών τους, των φανατικών («ΠΑΟ-θρησκεία», «Θρύλε Θεέ μου» κ. ο. κ.). Φανατικοί, θεόληπτοι δηλαδή, μας πληροφορούν τα λεξικά, ονομάστηκαν οι ιερείς της Ισιδας και της Κυβέλης, που μέσα στο ιερό, το fanum, έπεφταν σε έκσταση και στο παραλήρημά τους πλήγωναν το ίδιο τους το σώμα, περίπου σαν τους αυτομαστιγωνόμενους χριστιανούς του Μεσαίωνα.
Ιερείς έχουμε και σήμερα. Με άλλο όνομα. Είναι οι πρόεδροι των ομάδων (οι αποκλειστικοί διαχειριστές της «ιδέας»), οι μεγαλοπαράγοντες, οι εκδότες αθλητικών φύλλων που μες στην κερδοσκοπική προπαγανδιστική τους μέθη εξαντλούν το λεξιλόγιο και την εικονογραφία της χυδαιότητας, οι αγριεμένοι μπλογκίστες, οι λοχαγοί της μιας ή της άλλης «θύρας». Εχουμε δηλαδή αρχιερείς, μητροπολίτες, ιεροκήρυκες και απλούς διακόνους. Κι έχουμε βέβαια και το πλήρωμα των πιστών, οι οποίοι, αντιστρέφοντας τα πράγματα, δεν πληγώνουν πια το δικό τους σώμα, αλλά των αντιπάλων.
Η σύγκρουση ομάδων είναι σύγκρουση θρησκειών, θεσμοθετημένη υπό τη μορφή πρωταθλήματος. Μόνο που εδώ δεν χωρούν διαθρησκειακοί διάλογοι. Ισως περισσότερο απ’ όλους το κατανοούν αυτό όσοι θέλουν να πιστεύουν ότι κάπως κρατούν το μέτρο, συνειδητοποιούν όμως ότι πέφτουν σε καβγά ακόμα και με τον κολλητό τους για ένα οφσάιντ ή ένα πέναλτι, δηλαδή για κάτι που γρήγορα αποδεικνύεται λιγότερο και από το τίποτα. Ορκίζονται τότε ότι θα πάρουν τις αποστάσεις τους, ωστόσο στο επόμενο ντέρμπι ξαναπαθιάζονται και ξανααρρωσταίνουν. Γιατί η μπάλα είναι στρογγυλή. Και την τετράγωνη λογική δεν την ανέχεται.

Τα εγκλήματα του Καραβάτζιο αποκαλύπτουν τα αρχεία της αστυνομίας στη Ρώμη

Τετρακόσια χρόνια μετά το θάνατό του, ο Καραβάτζιο έχει αναδειχθεί σε «σούπερσταρ» του 21ου αιώνα. Τα εντυπωσιακά, δραματικά φωτισμένα και ρεαλιστικά έργα του απηχούν τις σύγχρονες ανησυχίες και αισθητική. Το ποινικό μητρώο του ζωγράφου, όμως, είναι κατά πολύ εκτενέστερο από εκείνα των σημερινών «κακών παιδιών» της ροκ μουσικής. Νέα έκθεση εγγράφων στα κρατικά αρχεία της Ρώμης ρίχνει φως στην ταραχώδη ζωή του ζωγράφου στα τέλη ου 16ου και τις αρχές του 17ου αιώνα. Οι φιλίες του Καραβάτζιο, η καθημερινή του ζωή και οι συχνοί του καυγάδες -συμπεριλαμβανομένου και αυτού που του στοίχισε τη θανατική καταδίκη από τον Πάπα Παύλο ΣΤ'- περιγράφονται με λεπτομέρειες στα χειρόγραφα αρχεία τη αστυνομίας της εποχής, αλλά και πρακτικά δικαστηρίων της εποχής. Τα έγγραφα σκιαγραφούν την εικόνα ενός οξύθυμου ανθρώπου, που κυκλοφορούσε οπλισμένος (ξίφος, μαχαίρι και καμιά φορά πιστόλι) χωρίς σχετική άδεια και συνήθιζε να επαίρεται ότι απολάμβανε της προστασίας των εκκλησιαστικών αρχών. Απασχολούσε συχνά την αστυνομία, άλλοτε επειδή πέταξε ένα πιάτο αγκινάρες στο πρόσωπο σερβιτόρου ή γιατί άνοιξε τρύπα στην οροφή του νοικιασμένου του εργαστηρίου, ώστε να χωρέσουν οι τεράστιοι πίνακές του. Η σπιτονοικοκυρά του αποφάσισε να τον μηνύσει και ο Καραβάτζιο για να εκδικηθεί έσπασε ένα βράδυ τα τζάμια της, πετώντας πέτρες από το δρόμο. Η μονομαχία Τα περιστατικά αυτά περιγράφονται στα αρχεία χάρη σε διηγήσεις αυτοπτών μαρτύρων. Τα έγγραφα προσφέρουν νέα ερμηνεία του σοβαρού καυγά, στον οποίο ενεπλάκη ο Καραβάτζιο το Μάιο του 1606. Ο καυγάς, που είχε κανονιστεί εκ των προτέρων κατέληξε με το θάνατο του Ρανούτσιο Τομασόνι. Αιτία της διένεξης δεν ήταν τα μάτια κάποιας ευειδούς Ρωμάνας, αλλά χαρτοπαικτικό χρέος. Ο Καραβάτζιο διέφυγε αμέσως μετά από τη Ρώμη, μεταβαίνοντας αρχικά στη Μάλτα και τέλος στη Σικελία, όπου συνέχισε να ζωγραφίζει για λογαριασμό εύπορων πελατών. Τα έγγραφα ρίχνουν επίσης φως στο θάνατο του Καραβάτζιο στο Πόρτο Ερκολε, βόρεια της Ρώμης τον Ιούλιο του 1610. Αντίθετα με όσα υποστηρίζουν οι βιογράφοι του, ο Καραβάτζιο δεν πέθανε μόνος σε παραλία, κυνηγημένος από πιστωτές και αστυνομία. Στην πραγματικότητα, ο Καραβάτζιο πέθανε σε κρεββάτι νοσοκομείου. Στα 38 του χρόνια, ο Καραβάτζιο επέστρεφε στη Ρώμη, ελπίζοντας ότι οι πλούσιοι φίλοι του είχαν εξασφαλίσει χάρη για λογαριασμό του. Τα αστυνομικά και δικαστικά αρχεία της εποχής χρειάστηκαν σημαντική συντήρηση, καθώς τμήματα του παπύρου είχαν αρχίσει να αποσυντίθενται. www.kathimerini.gr με στοιχεία από BBC

Ποινικοποίηση των ακραίων συμπεριφορών ρατσισμού

Σε νομοθετική πρωτοβουλία για την καταπολέμηση ορισμένων μορφών και εκδηλώσεων ρατσισμού και ξενοφοβίας προχωρά το υπουργείο Δικαιοσύνης, ποινικοποιώντας τις ακραίες συμπεριφορές εις βάρος μεταναστών. Με τις ρυθμίσεις που τίθενται σε δημόσια διαβούλευση έως τις 3 Μαρτίου, θεσπίζεται ένα γενικό πλαίσιο για την αποτελεσματικότερη νομική προστασία των προσώπων αυτών, ενώ προβλέπονται πρόστιμα που κυμαίνονται από 15.000 έως 150.000 ευρώ, και αναλογικές ποινές, που ξεκινούν από ένα και φθάνουν τα τρία έτη φυλάκισης. Eτσι, τιμωρούνται ως ποινικά αδικήματα ορισμένες πράξεις που διαπράττονται για λόγους ρατσισμού ή ξενοφοβίας, όπως:
• Η δημόσια υποκίνηση βίας ή μίσους που στρέφεται κατά ομάδας ατόμων που προσδιορίζεται βάσει της φυλής, του χρώματος, των γενεαλογικών καταβολών, της θρησκείας ή της εθνικής καταγωγής.
• Η διάδοση, με κάθε μέσο, γραπτού υλικού, εικόνων ή άλλων στοιχείων που εκφράζουν ρατσισμό.
• Η δημόσια υπεράσπιση, η άρνηση ή η χονδροειδής υποτίμηση της σοβαρότητας εγκλημάτων γενοκτονίας. Επίσης, η υποκίνηση, η εκ προθέσεως συμμετοχή ή η προτροπή στη διάπραξη τέτοιων ενεργειών συνεπάγονται κυρώσεις.
Από την άλλη, εξασφαλίζεται ότι η διερεύνηση και ποινική δίωξη των εγκλημάτων ρατσισμού και ξενοφοβίας γίνεται αυτεπάγγελτα και δεν εξαρτάται από αναφορές ή καταγγελίες των θυμάτων, τα οποία είναι συχνά ιδιαιτέρως ευάλωτα και διστάζουν να κινήσουν δικαστικές διαδικασίες.
Θεσπίζεται η διοικητική ευθύνη των νομικών προσώπων που εμπλέκονται με οποιοδήποτε τρόπο σε εκδηλώσεις ρατσισμού. Σύμφωνα με την απόφαση-πλαίσιο, που ενσωματώνεται στο ελληνικό Δίκαιο, τα νομικά πρόσωπα, οι κυρώσεις θα πρέπει να είναι αποτελεσματικές, αναλογικές και αποτρεπτικές και θα πρέπει να περιλαμβάνουν χρηματικές ποινές ή και πρόστιμα.
Επεκτείνεται η προστασία και σε ομάδες ή πρόσωπα που δεν προσδιορίζονται μόνο με βάση τη φυλή, το χρώμα, τη θρησκεία, την εθνική ή εθνοτική καταγωγή τους αλλά και τον γενετήσιο-σεξουαλικό τους προσανατολισμό.
Επίσης, εκτός από τις προσβολές εναντίον ομάδων ή προσώπων, αξιόποινες θεωρούνται και οι ρατσιστικές και ξενοφοβικές εκδηλώσεις που στρέφονται κατά πραγμάτων (κινητών ή ακινήτων), τα οποία χρησιμοποιούνται κυρίως ή κατ’ αποκλειστικότητα από τις παραπάνω ομάδες ή πρόσωπα (όπως π.χ. θρησκευτικά αντικείμενα, εθνικά σύμβολα, οίκοι λατρείας, χώροι διαμονής, εκπαίδευσης, ψυχαγωγίας κ.λπ.).


Της Φωτεινης Kαλλιρη

Το περιβάλλον, θύμα των πελατειακών σχέσεων

Είναι γνωστό ότι το φυσικό και οικιστικό περιβάλλον της χώρας μας, παρά το γεγονός ότι, ως αξία, προστατεύεται από το Σύνταγμα, συνεχώς κακοποιείται.
Περιοχές Natura, ιδιαίτερα εκτάσεις φυσικού κάλλους και φυσικής ζωής, περιοχές γεωργικής και γης υψηλής παραγωγικότητας, ζώνες ιδιαίτερης προστασίας (παραλιακές, δασικές, ιστορικές κ.λπ.), όχι μόνον κακοποιούνται αλλά και κινδυνεύουν να εξαφανιστούν.
Οι βασικές αιτίες της συνεχιζόμενης κακοποίησης του περιβάλλοντος είναι η έλλειψη περιβαλλοντικής ευαισθησίας ορισμένων βουλευτών και μελών των εκάστοτε κυβερνήσεων και των κομμάτων εκδηλώνεται με την ανύπαρκτη ή εσφαλμένη περιβαλλοντική πολιτική και την αντιμετώπιση του χώρου και του περιβάλλοντος κυρίως ως μέσου διαμόρφωσης πελατειακών σχέσεων.
Πρόσφατα η υπουργός ΠΕΚΑ προσπάθησε, αυξάνοντας το όριο αρτιότητας και βάζοντας κάποιους πρόσθετους περιορισμούς, να βάλει κάποια τάξη σχετικά με την οικοδόμηση των γηπέδων στις περιοχές Natura.
Ορισμένοι βουλευτές-μέλη της αρμόδιας επιτροπής της Βουλής διαμαρτυρήθηκαν έντονα και ανάγκασαν την υπουργό να τροποποιήσει τις σχετικές διατάξεις, ώστε να μη χάσουν το κεκτημένο δικαίωμα δόμησης οι «πελάτες» τους. Ετσι, η υπουργός υποχώρησε και επανέφερε για δεύτερη συζήτηση την επίμαχη διάταξη.
Η πρόσφατη συζήτηση στην επιτροπή, ιδιαίτερα του άρθρου 9 του νομοσχεδίου, το οποίο αφορά τις προϋποθέσεις δόμησης των γηπέδων στην περιοχή Natura, είναι απογοητευτική. Τόσο βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος όσο και της μειοψηφίας, με τη θέση τους για το επίδικο άρθρο, απέδειξαν ότι η πελατειακή σχέση «καλά κρατεί».
Κύριο χαρακτηριστικό γνώρισμα της θέσης τους σχετικά με το επίμαχο άρθρο είναι η «σωτηρία των ψήφων» και όχι η σωτηρία του περιβάλλοντος. Ετσι, ανάγκασαν την υπουργό να ξαναπάρει πίσω τη νέα ρύθμισή της, γιατί με αυτή θίγονται οι «πελάτες» και συνεπώς τα «ψηφαλάκια» τους.
Το λάθος της υπουργού είναι ότι δεν αντιστάθηκε, με απειλή παραίτησης (έστω και κατά φαινόμενο), στις πελατειακές ορέξεις των βουλευτών και δεν όρθωσε το ανάστημά της στις ατυχείς αντιλήψεις τους για το περιβάλλον.
Ετσι, το «παζάρι» της δόμησης των περιοχών Natura αναβάλλεται και θα συνεχιστεί στην Ολομέλεια. Επικεφαλής της κίνησης για τη «σωτηρία των ψήφων», ο πρόεδρος της επιτροπής, με ευτελή επιχειρήματα του τύπου «κρίμα να στέλνουμε τον κόσμο τζάμπα και βερεσέ στους δικηγόρους» και «Δείτε το, κυρία υπουργέ, μέχρι να φέρετε το σχέδιο νόμου στην Ολομέλεια, για να μη δημιουργηθεί τεράστιο πρόβλημα», που σημαίνει βοηθήστε να μην κινδυνεύουν να χαθούν τα «ψηφαλάκια» μας.
Αλλος βουλευτής απείλησε να καταψηφίσει τη σχετική διάταξη γιατί, για να πάρει η υπουργός την έγκρισή του, πρέπει να τον πείσει ότι δεν είναι αλάθητη, που σημαίνει ότι πρέπει να τον πείσει ότι μπορεί να εξυπηρετήσει τις πελατειακές σχέσεις του.
Οι βουλευτές δεν πρέπει να μας πείσουν ότι εξυπηρετούν όχι το πελατειακό αλλά το δημόσιο συμφέρον; Με ποιο τρόπο εξυπηρετείται αυτό; Με τη διευκόλυνση της δόμησης των γηπέδων στις περιοχές Natura που ζητούν τα περισσότερα μέλη της επιτροπής; Φαίνεται ότι, για ορισμένους βουλευτές, κυρίως του κυβερνώντος κόμματος, η «πράσινη ανάπτυξη», που διατρέχει την όλη πολιτική του, σημαίνει γι' αυτούς «πράσινα άλογα». Αν είναι έτσι... Natura... τα!
Πρέπει κάποτε να παύσει η «αειφόρος» αντίληψη των δυο εναλλασσομένων στην εξουσία κομμάτων σχετικά με την πελατειακή μεταχείριση του χώρου και του περιβάλλοντος ως μεγάλη ευκαιρία δημιουργίας των πελατειακών τους σχέσεων καθώς και η φαυλοκρατική αντίληψη της μετατροπής της ανικανότητας προστασίας του περιβάλλοντος σε ευκαιρία ταμειακής διευκόλυνσης, όπως έγινε με τη νομιμοποίηση της αυθαίρετης δόμησης.

ΤΟ «ΑΓΚΑΘΙ» ΤΗΣ ΥΙΟΘΕΣΙΑΣ - Παιδιά με δύο μπαμπάδες

Οι 110 νονοί της Αθήνας

Σε απόγνωση βρίσκονται οι ιδιοκτήτες νυχτερινών κέντρων στην Αττική- Η κατάσταση είναι ανεξέλεγκτη, δείχνει έρευνα της ΕΛ.ΑΣ.

Μανολιός , ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΔΑΝΙΚΑΣ

Το προσέξατε; Ο,τι έχτισε ο πατέρας το γκρεμίζει ο γιος. Ο, τι έδωσε ο Ανδρέας το παίρνει πίσω ο Γιώργος. Σενάριο πατροκτονίας από αρχαία τραγωδία. Η Ελλάδα μια απέραντη οικογενειοκρατία. Ομως το ζήτημα είναι πολιτικό. Ομως η απόσταση που χωρίζει πατέρα από γιο προκύπτει από το χάος δύο διαφορετικών εποχών. Δηλαδή η πολιτική του Ανδρέα δεν προέκυψε από το προσωπικό του κέφι. Ετσι φαίνεται, έτσι δεν είναι. Αν ζούσε σήμερα, τα μέτρα του γιου του θα επικροτούσε. Γιατί εκτός από το μνημειώδες «Τσοβόλα, δώσ΄ τα όλα», ήταν αυτός που άναψε το «πράσινο φως» για τη σκληρή λιτότητα του Κώστα Σημίτη. Επομένως είναι απλοϊκή η αντίληψη που λέει ότι ο χαρακτήρας του κάθε ηγέτη ίπταται άνωθεν των συγκεκριμένων συνθηκών. Και η Παπαρήγα ως πρωθυπουργός και διαχειριστής του συγκεκριμένου καπιταλιστικού συστήματος τα ίδια, ίσως χειρότερα και πιο σκληρά μέτρα θα έπαιρνε. Που σημαίνει πρώτα το καθεστώς και πολύ ύστερα η προσωπικότητα του πολιτικού. Πρώτα οι συνθήκες και οι συγκυρίες και πολύ λιγότερο οι προσωπικές μας επιθυμίες. Τότε, στη δεκαετία του ΄80, η μηχανή λειτουργούσε αριστερόστροφα. Τώρα δεξιόστροφα. Ακόμη και η Νέα Δημοκρατία, προκειμένου να προσελκύσει ευρύτερο ακροατήριο, αναγκάστηκε να κάνει υποχωρήσεις προς τον κεντρώο ψηφοφόρο. Σκεφτείτε κάτι ακόμη πιο εξωφρενικό. Ο Κώστας Καραμανλής, εθνάρχης και στυλοβάτης του μετεμφυλιακού κατεστημένου, με την επιστροφή του από το Παρίσι ήταν εντελώς διαφορετικός. Εγκατέλειψε το ρόπαλο του ακροδεξιού παρακράτους και με τις πρώτες εθνικοποιήσεις της Εμπορικής και μερικών βιομηχανιών άνοιξε τον δρόμο στον πασοκικό σοσιαλισμό. Με απλά λόγια, οι αφομοιωτικές ικανότητες και η ευέλικτη προσαρμοστικότητα είναι οι βασικές αρετές του συστήματος. Χθες ακροδεξιός, σήμερα σοσιαλιστής, αύριο νεοφιλελεύθερος θατσεριστής. Παραλλαγές της ίδιας πολιτικής. Γιατί κάθε φορά πρέπει ν΄ αλλάξουν όλα ώστε να μη γίνει Αλλαγή. Κάθε φορά ο Μανολιός να φοράει τα ρούχα του αλλιώς!

ddanikas@dolnet.gr

TO ΒΙΝΤΕΟ ΦΩΤΙΑ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ Η ΑΙΤΙΑ ΝΑ ΧΑΣΕΙ ΤΗΝ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥ Ο ΝΙΚΟΛΑΣ ΒΑΦΕΙΑΔΗΣ

Αυτό είναι το βίντεο που έγινε αιτία να χάση τη δουλειά του ο Νικόλας Βαφειάδης, ο οποίος απολύθηκε από την ‘Καθημερινή’ μετά την προβολή του στο ‘Kontra Chanel’.
Περιέχει ιδιαίτερα αποκαλυπτικά στοιχεία για τους μισθούς, τα προνόμια και την συμπεριφορά των βουλευτών και των......εργαζομένων στην Βουλή, που εν μέσω κρίσης απολαμβάνουν παχυλούς μισθούς και χαριστικές συμβάσεις.

Human trafficking is on the increase, with Zimbabwean cross-border transporters allegedly doing a roaring business transporting desperate unemployed people to various destinations in South Africa.

Ακινδύνως Επικίνδυνα

Aπό τον ΓΙΑΝΝΗ ΠΑΝΟΥΣΗ

Συνάνθρωποι ή απάνθρωποι;

Πολέμησα χθες, πολεμώ σήμερα θα πολεμήσω και αύριο αν υπάρχω.
Τις μέρες μου τις μετρώ
με τις μάχες μου
Αναστ. Μπαξεβανίδης, Δεν παραδίνομαι
Από τον ορισμό της απόλυτης φτώχειας («Ενα πρόσωπο είναι φτωχό αν το σύνολο των αποδοχών του δεν του επαρκεί για να αποκτήσει τα απολύτως αναγκαία για τη διατήρηση της φυσικής του απλώς δύναμης») έχουμε φτάσει ανεπαισθήτως (;) στην αποδοχή ως «φυσιολογικής» της σχετικής φτώχειας (όπου το άτομο δεν διαθέτει αρκετούς πόρους, με αποτέλεσμα να αποκλείεται ουσιαστικά από το συνηθισμένο επίπεδο διαβίωσης και από τις δραστηριότητες της κοινωνίας στην οποία ζει).
Η ΠΟΣΟΤΙΚΗ/ποιοτική διαφοροποίηση από τον «τρόπο ζωής» της κοινωνίας και το βαθμό απόκλισης της συμμετοχής σ' αυτήν, αλλά και από τις συναφείς υποκειμενικές προσλήψεις και αντιλήψεις, προσδιορίζουν μεν τα όρια της σχετικής φτώχειας, δεν εξηγούν όμως το πώς φτάσαμε ώς εδώ.
Η ΑΠΟΨΗ ότι «για τη φτώχεια υπεύθυνοι είναι οι ίδιοι οι φτωχοί». δεν αποτελεί πλέον βάση για οποιαδήποτε (οικονομική, κοινωνική, πολιτισμική) συζήτηση.
Ο «ΦΑΥΛΟΣ κύκλος της φτώχειας» διαιωνίζεται και παράγει, συντηρεί, αναπαράγει την υποκουλτούρα της φτώχειας, όχι διότι οι φτωχοί έχουν μόνοι τους μπει στο περιθώριο ή διαφέρουν από τα άλλα κοινωνικά στρώματα, αλλά διότι έχουν στερηθεί τα πάντα και έχουν αφεθεί στη μοίρα τους. Τους αφαιρέθηκε ακόμα και η ρομαντική πλευρά της επιλεγμένης φτώχειας (!) καθώς κανείς δεν τους ρωτάει «πώς βιώνουν ή ερμηνεύουν οι ίδιοι την κατάστασή τους».
ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ η φτώχεια δεν ήταν συνώνυμη με τον αποκλεισμό. Σήμερα τα πράγματα άλλαξαν.
Ο φτωχός - άνεργος χωρίς δικαιώματα είναι «υπο-προϊόν» του κοινωνικού αποκλεισμού. Ολοι όμως γνωρίζουμε ότι δεν γεννιέται κανείς φτωχός. Γίνεται. Ή μάλλον «τον καταδικάζουμε» να γίνει.
Ούτε οι επενδυτές ούτε οι διανοούμενοι ούτε οι managers μοιάζει να διαθέτουν αποθέματα διαχείρισης των συνεπειών της φτώχειας. Ούτε βέβαια οι πολιτικοί.
Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ και η αμοιβαία υποστήριξη, η δράση των πολιτών, ακόμα και η υπέρ των φτωχών παρέμβαση κοινωνικών φορέων (σε πείσμα της αδιάφορης και αρπακτικής παγκοσμιοποίησης) δεν αρκούν για να επαναφέρουν τον φτωχό στο φως.
Εθνική ή διεθνική η φτώχεια, αφ' ενός διακόπτει βιαίως την κοινωνική/ανθρώπινη επικοινωνία μεταξύ των εχόντων και των μη εχόντων κι αφ' ετέρου αφαιρεί ή καλύτερα δεν (παρα)χωρεί «ταυτότητα» για να εισέλθει κάποιος στο «νέο κόσμο». Οι φτωχοί δεν είναι πλέον απαραίτητοι για το κοινωνικό «ισοζύγιο» αλλά ούτε και για το κράτος.
ΥΓ.: Γιατί τα (ξανα)γράφω όλα αυτά; Διότι τα όσα συμβαίνουν στην Αίγυπτο, στην Τυνησία και αλλού, όπως και όσα συνέβησαν στη Νομική Αθήνας, ένα κοινό μήνυμα στέλνουν: η δημοκρατία κινδυνεύει όταν αυτοί που ζητάνε άσυλο κι αυτοί που διαθέτουν ασυλία επικαλούνται άλλο νόμο κι άλλο δίκαιο (ή δίκιο). Ο πλανήτης Γη ή ανήκει σε όλους ή σε κανέναν.

Διεθνής Ημέρα Μηδενικής Ανοχής στην Κλειτεριδεκτομή

Εδώ ταιριάζει η μηδενική ανοχή!

 

Συγκοινωνούντα δοχεία οι πολυεθνικές, τα φαρμακεία και μπόλικοι γιατροί

Oποια κινητοποίηση προέρχεται από τους οδηγούς, τους γιατρούς και τους φαρμακοποιούς λειτουργεί υπέρ της ακάθεκτης και σε ορισμένες πλευρές βαριάς και ανελέητης κυβερνητικής πολιτικής. Τα ακινητοποιημένα λεωφορεία προκαλούν τις μούντζες του μισθοσυντήρητου λαού. Ο χειρότερος εχθρός κάθε τέτοιας εσωστρεφικής απεργίας είναι ο ίδιος ο απεργός. Παράδειγμα οι γιατροί του ΙΚΑ. Επιβαρυμένοι από την κολεγιά με τις πολυεθνικές σε βάρος των ασφαλιστικών ταμείων. Ετσι κάθε σπίτι έχει μεταμορφωθεί σε προσωπικό φαρμακείο. Η Ελλάδα με τόσο ήλιο, τέτοια μεσογειακή διατροφή και με ένα αρκετά θετικό προσδόκιμο ζωής, καταναλώνει περισσότερα χάπια από όλες τις χώρες της Ευρώπης. Συγκοινωνούντα δοχεία οι πολυεθνικές, τα φαρμακεία και μπόλικοι γιατροί. Οι φαρμακευτικές με πάσης φύσεως διευκολύνσεις. Οι γιατροί με τις συνταγογραφήσεις. Τα φαρμακεία με τις πωλήσεις. Το ένα χέρι νίβει το άλλο και τα τρία μαζί ροκανίζουν τα ασφαλιστικά ταμεία και καταστρέφουν του κάθε ανήμπορου την υγεία. Από αυτά τα μικρά προνόμια γιγαντώθηκε ο μικρομεσαίος χώρος. Από αυτό το αλισβερίσι προκύπτει ένα μέρος παραοικονομίας και φοροδιαφυγής. Από αυτή τη διαδικασία συντηρήθηκε και γλεντοκόπησε ένα ποσοστό των μικρομεσαίων αυτής της τερατώδους ιστορίας. Κάθε παρασύστημα δημιουργεί μια παράπλευρη και στα χαρτιά νόμιμη παραοικονομία. Για να λειτουργήσει και να θησαυρίζει το παρασύστημα απλώνει τα πλοκάμια του σε πολλούς κρίκους της κοινωνίας. Ταμεία των πολυεθνικών τα φαρμακεία. Τροχονόμοι οι γιατροί. Ετσι κερδισμένοι και οι εταιρείες και τα φαρμακεία και οι γιατροί. Και φυσικότατα χαμένος, ηττημένος και τελειωμένος ο απροστάτευτος ασθενής. Οποιος από αυτές τις θέσεις βαράει τάχα μου τον καπιταλισμό προσφέρει ύψιστη υπηρεσία στο μεγάλο, αόρατο αφεντικό. Το εννοώ. Αν βρισκόμουν στη θέση του Γιώργου θα γέλαγαν ακόμη και τα μουστάκια μου από ατελείωτο χαχανητό. Κάθε ώρα απεργίας, μία ημέρα πιο κοντά στον απόλυτο θρίαμβο του μνημονίου και της Γερμανίας!

ddanikas@dolnet.gr

Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=6&artId=384102&dt=12/02/2011#ixzz1DlboEjsa

Πονηροί , ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΔΑΝΙΚΑΣ

Το σύστημα, αγαπητέ μου. Του αχόρταγου ανταγωνισμού, της παγκοσμιοποίησης και της άγριας εκμετάλλευσης. Δηλαδή, από ποιους νομίζεις ότι κατασκευάστηκε το φανελάκι που αγόρασες με πενταροδεκάρες; Από εργάτες που το συνδικάτο τους έχει συνάψει αξιοπρεπή σύμβαση με τους εργοδότες; Να πέσω χάμω και να γελάω μέχρι το βράδυ. Η παγκοσμιοποίηση πορεύεται με τη φτηνή, σχεδόν τζάμπα, εργασία. Αυτό το λένε Κίνα. Οπου από τη μια το τάχα μου κομμουνιστικό ιερατείο έχει επιβάλει στυγνή δικτατορία και από την άλλη η οικονομία λειτουργεί με όρους καπιταλιστικής ασυδοσίας. Αυτή η πραγματικότητα στριμώχνει την Ευρωπαϊκή Ενωση στα καναβάτσα. Οι ηγέτες της, θέλουν δεν θέλουν, είναι αναγκασμένοι να πάρουν υπόψη τους τα κινεζικά κάτεργα εργασίας και να τα ενσωματώσουν στην οικονομία των χωρών τους. Ετσι, αυτή τη στιγμή οι λαοί της Ευρώπης έχουν στοιβαχτεί στον προθάλαμο μιας μηχανής μετάλλαξης made in China. Πόσο και πότε ο οποιοσδήποτε ευρωπαίος προλετάριος θα μεταλλαχθεί σε Κινέζο; Ουδείς γνωρίζει. Πάντως η τάση προς τα εκεί μας πηγαίνει. Αρχηγός αυτής της διαδικασίας η Γερμανία. Κυρίως επειδή διαθέτει την πιο ανθηρή οικονομία. Είναι ο ταμίας μας. Ανευ αυτής γιοκ ευρωζώνη. Αλλά και άνευ ημών γιοκ Γερμανία. Οταν λοιπόν είσαι καταχρεωμένος και από παντού σφαλιαρωμένος και όταν εδώ και δεκαοκτώ μήνες τριγυρνάς στον κόσμο με την παλάμη παρατεταμένη σε στυλ «ελεήστε τον αόμματο», ε, τότε σοβαρή διαπραγμάτευση δεν σε παίρνει. Αυτονόητο λοιπόν ότι ο ταμίας για να ελεήσει θα επιβάλει τους όρους του στον αόμματο νεοέλληνα. Τουτέστιν, αυτός θα κάνει κουμάντο στο οικόπεδο που λέγεται Ελλάντα. Με έναν λόγο, όλα αυτά που αμόλαγαν οι πολιτικοί υπέρ πίστεως και πατρίδος αποδείχθηκαν όχι μόνο φούμαρα, αλλά ο Δούρειος Ιππος για την παράδοση της χώρας στην γκαουλάιτερ Ανγκελα Μέρκελ. Πράγμα που επίσης σημαίνει για τα εκατομμύρια ψηφοφόρους της δικομματικής εναλλαγής το εξής: Ας πρόσεχες. Γιατί ιδιοκτήτης ο Γερμανός, ιθαγενής εσύ ο Ελληνας ο πονηρός!

ddanikas@dolnet.gr

Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=6&artid=383140&dt=08/02/2011#ixzz1Df6g4rlt

Μέλι γάλα, ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΕΛΤΣΟΣ

Η συζήτηση, αργά το βράδυ, ανάμεσα στους δύο δειπνοσοφιστές, έναν άνδρα και μία γυναίκα, σε ταβερνάκι της Καλλιθέας. Αφού συμφώνησαν μεταξύ τους στο ότι «περί γούστου δεν κουβεντιάζουμε», πάνω από ένα σουφλέ με αγκινάρες τσιμπημένο λίγο στο αλάτι, πέρασαν, όπως είναι φυσικό, στο μνημόνιο και το δραματικό του δίλημμα: ή υπογράφουμε και σωζόμαστε, ή χρεοκοπούμε.
Ο άνδρας, αναφανδόν υποστηρικτής του μνημονίου, προσέφυγε στον Καντ, αναφέροντας πρόσφατο σύγγραμμα καθηγητή του Χάρβαρντ περί καντιανής ηθικής. Είπε: «Αφού ο νόμος βρίσκεται πέραν του καλού και του κακού, ισχύει ως καθαρή μορφή». Οπότε οι αντιρρήσεις της συνδαιτυμόνος του περί των αντινομιών του νόμου, ακόμα κι όσες διακρίνει ο Καντ, είναι περιττές. Το μνημόνιο έγινε νόμος του κράτους και δεν επιδέχεται ερμηνείες. Τόνισε μάλιστα πως αυτό το περιβόητο αβίωτο του καντιανού σεβασμού προς τη μορφή του νόμου –το οποίο, επιπλέον, μας ενοχοποιεί προκαταβολικά–, για να το διασκεδάσουμε, θα έπρεπε να επιδοθούμε, πολίτες και κόμματα, σε αυστηρή αυτοκριτική. Υποσχέθηκε μάλιστα να αναπτύξει σε προσεχές δείπνο μια προβληματική περί αλήθειας.
Η γυναίκα, αφού αμφισβήτησε την αποτελεσματικότητα της αληθολογίας με την ευαγγελική απορία ενός: «και τι εστί αλήθεια;», ανταπάντησε με τα εξής: «Ας υποθέσουμε πως κάποιος θεωρούσε ότι έχει το δικαίωμα της αυτοκτονίας (της χρεοκοπίας). Αλλά συγχρόνως γνώριζε πως μια κοινωνία από αυτόχειρες θα ήταν αδιανόητη. Τότε, την αντίφασή του αυτήν κανείς δεν θα μπορούσε να την επιλύσει εν ονόματι του καθολικού νόμου. Διότι ο νόμος της φύσης θα του επέτασσε να μην υποχωρεί μπροστά στην επιθυμία του, προκειμένου να παραμένει αυτόνομος θέτοντας τον εαυτό του ως αυτοσκοπό, πράγμα που επιθυμεί και ο Καντ. Οπότε η υποταγή του στον νόμο του μνημονίου, δηλώνοντας την ετερονομία του, θα μετέτρεπε την καντιανή προτροπή σε απολογία της εθελοδουλίας». Και συνέχισε…
Αλλά τον οίστρο των δύο συμποσιαστών διέκοψε ο νεαρός σερβιτόρος που έφερνε, εκ μέρους του καταστήματος, γιαούρτι με μέλι.

Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=6&artId=383827&dt=10/02/2011#ixzz1Df5znuq8

Ναρκωτικά σε συσκευασία απορρυπαντικού! Μεφεδρόνη, Spice και η... παρέα τους πλασάρονται στο Ιnternet ως «άλατα για το μπάνιο», «θυμιάματα» ή απορρυπαντικά! Υποψιασμένοι χρήστες, αλλά και μικρά παιδιά, ορμούν στις φθηνές διαδικτυακές τιμές και βάζουν το κεφάλι τους στην καρμανιόλα

Μεφεδρόνη, Spice και η... παρέα τους πλασάρονται στο Ιnternet ως «άλατα για το μπάνιο», «θυμιάματα» ή απορρυπαντικά! Υποψιασμένοι χρήστες, αλλά και μικρά παιδιά, ορμούν στις φθηνές διαδικτυακές τιμές και βάζουν το κεφάλι τους στην καρμανιόλα

ΘΕΟΔΩΡΑ ΤΣΩΛΗ | Κυριακή 6 Φεβρουαρίου 2011

Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=33&artId=382818&dt=06/02/2011#ixzz1DHBUVPOt

Ο 666, η Κάρτα και το Facebook

Ό,τι και να πει κανείς πάντως, αυτή η χώρα είναι ατελείωτη. Εδώ ο κόσμος καίγεται εν μέσω διαρκούς ακροβασίας με τη δημοσιονομική κατάρρευση και την πτώχευση, εν μέσω μνημονίου, ύφεσης, ανεργίας, απεργιών παντού, πορειών, διαδηλώσεων και πυρακτωμένων πετροπόλεμων στα Εξάρχεια και, ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, ξαφνικά, χθες, το Σύνταγμα μαζεύει κόσμο που έχει έρθει από κάθε γωνιά της χώρας για να διαμαρτυρηθεί για την Κάρτα του Πολίτη. Γιατί, λέει, με την Κάρτα θα μας παρακολουθούν όλους όλη την ώρα και δεν θα μπορούμε να κάνουμε βήμα - άσε που υπάρχει και το μέγα ζήτημα ποιος θα πάρει το νούμερο 666!...

Όμως το πιο εντυπωσιακό δεν είναι αυτό. Είναι η αναπάντεχη μεταμοντέρνα συναίρεση των πολιτισμών μέσα από την οποία γεννήθηκε αυτή η διαδήλωση που κάλεσε τους ορθόδοξους Ελληνες σε αντίσταση. Οι μισοί από τους διαδηλωτές είχαν κατέβει μετά από προσκλήσεις παραεκκλησιαστικών οργανώσεων – η επίσημη Εκκλησία, ευτυχώς, επιφυλάσσεται μέχρι στιγμής - ενώ, οι άλλοι μισοί, είχαν κατέβει μετά από κινητοποίηση στο Facebook! Νέοι, γέροι, μεσήλικες, ήταν όλοι εκεί.

Αντε μετά να βγάλεις συμπέρασμα… Μιλάμε για το απόλυτο θέατρο του παραλόγου. Το κακό, όμως είναι ότι εν προκειμένω δεν πρόκειται για θέατρο αλλά για πραγματικότητα: «Θα παρακολουθούν συνεχώς και την ψυχή και το σώμα μας», φώναζε μεγάλης ηλικίας ευτραφής κυρία γεμάτη αγωνιστικό σφρίγος, κραδαίνουσα πλαστικό σημαιάκι, αδύναμη δυστυχώς να αναρωτηθεί το αν, το ποιος, και, κυρίως το για ποιο λόγο θα είχε ποτέ τη διάθεση να υποβληθεί στο φοβερό μαρτύριο μιας τέτοιας διπλής παρακολούθησης…

Θα τα καταλάβαινε κανείς αν όλα αυτά ήταν αποτελέσματα της κρίσης, η οποία πράγματι μπορεί να οδηγήσει ανθρώπους στην απόγνωση. Ομως δεν είναι. Αντιθέτως, είναι η απόδειξη ότι παντού και πάντα, κάτω από όλες τις συνθήκες, υπάρχουν και κάποιοι ευτυχείς συνάνθρωποί μας, που τίποτα δεν είναι σε θέση να τους καταβάλει. Και, ακριβώς γι΄αυτό ίσως έχουν τελικά δίκιο να υπεραμύνονται του Θεού με αυτόν τον τρόπο. Τους έχει χαρίσει άμυνες πολύτιμες, που θα ΄πρεπε όλοι οι υπόλοιποι, ειδικά τέτοιες ώρες, να τις φθονούμε…

gmalouchos@tovima.gr

Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=6&artId=382913&dt=07/02/2011#ixzz1DH7bOt72

Τhe only person standing in your way is you

Αν το θέμα του «Μαύρου Κύκνου» ήταν το αντίθετο από αυτό που παρακολουθούμε στην ταινία, αν δηλαδή ήταν το να καταφέρει η σκοτεινή Λίλυ-Οντίλ να χορέψει τον ρόλο της φωτεινής Νίνας-Οντέτ στη «Λίμνη των Κύκνων», τότε το θαυμάσιο φιλμ του Αρονόφσκι που προβάλλεται αυτές τις ημέρες στους κινηματογράφους θα ήταν πλήρης περιγραφή της ελληνικής κατάστασηςμε τη Μέρκελ στον ρόλο του Τόμας, του απαιτητικού καλλιτεχνικού διευθυντή που προσπαθεί να την ξεζουμίσει, να πάρει από τη Νίνα για την παράσταση όλο της το ταλέντο. Η Νίνα, η εξαιρετική Νάταλι Πόρτμαν, γίνεται σχιζοφρενής στην προσπάθειά της να γίνει κακή- μήπως εμείς γίνουμε ορθολογικοί στην προσπάθειά μας να γίνουμε καλοί;

Κλασική σύγκρουση του Απολλώνιου με το Διονυσιακό- και υποτίθεται ότι η Ελλάδα είναι χώρα κατ΄ εξοχήν διονυσιακή, από την εποχή του «Ποτέ την Κυριακή» και του Αλέξη Ζορμπά, τουλάχιστον, στη σύγχρονη ευρωπαϊκή μυθολογία.

Η σύγχρονη ελληνική μυθολογία απαιτεί «και να θέλεις να αγιάσεις, δεν σε αφήνουν» - οι σεναριογράφοι του «Μαύρου Κύκνου» έχουν άλλη άποψη: «Ι just want to be perfect» λέει η Νίνα, «Τhe only person standing in your way is you» της απαντά ο Τόμας-Μέρκελ.

Το μόνο εμπόδιο για να ορθοποδήσει η χώρα είμαστε εμείς, ημερολόγιό μου: η δημιουργικότητά μας καταναλώνεται όλη σε απεργίες και αγώνες. Και στο πώς θα διαιωνιστεί το καθεστώς αυθαιρεσίας των πολιτικών. Γιατί τόση αντίδραση στη διαφαινόμενη γαλλογερμανική πρόταση να υπάρξει «συνταγματικό φρένο» στον υπερδανεισμό των κρατών, δηλαδή ρητή συνταγματική διάταξη που να μην επιτρέπει το δημοσιονομικό έλλειμμα και ο δανεισμός του κράτους να υπερβαίνει κάποιο ποσοστό του ΑΕΠ;

Εχουν διαχειριστεί τόσο σοφά το χρήμα των φορολογουμένων (και των δανειστών, και των ευρωπαϊκών επιχορηγήσεων) οι πολιτικοί ώστε να μη χρειάζεται να υπάρχουν περιορισμοί; Να αντιδρούν οι ίδιοι οι πολιτικοί που διαχειρίζονται (ή ελπίζουν να διαχειριστούν) κατά βούλησιν τον προϋπολογισμό, το καταλαβαίνωοι υπόλοιποι όμως γιατί να αντιδρούν;

* Αγώνα να γίνει η χώρα τους ενάρετη δίνουν και οι Αιγύπτιοι. Αλλά δομές και συμφέροντα δεκαετιών δεν δίνουν εύκολα τη θέση τους σε νέα. Μακάρι να πάνε όλα καλά εκεί, ας ελπίσουμε ότι η Αίγυπτος θα μοιάσει της Τυνησίας και όχι της Κίνας, ότι η πλατεία Ταχρίρ δεν θα γίνει νέα πλατεία Τιανανμέν.

Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=62&artId=382869&dt=06/02/2011#ixzz1DH2CrKie

Νέα Υόρκη Ούτε στα πάρκα δεν θα επιτρέπεται το κάπνισμα!

Σε πάρκα, παραλίες, πεζοδρόμια της Νέας Υόρκης, ακόμα και στην Τάιμς Σκουέρ, θα απαγορεύεται το κάπνισμα από εδώ και πέρα. Όπως αποφάσισε χτες το δημοτικό συμβούλιο της πόλης, η απαγόρευση του καπνίσματος θα επεκταθεί σε όλα τα δημοτικά πάρκα, τις πλατείες, τους δημόσιους υπαίθριους χώρους και τις παραλίες της αμερικανικής μεγαλούπολης. Η απόφαση ελήφθη χθες με 36 ψήφους υπέρ και 12 κατά. Η απαγόρευση αφορά 1.700 πάρκα και 23 χιλιόμετρα παραλιών και άλλων δημόσιων χώρων.

«Από αυτό το καλοκαίρι, οι Νεοϋορκέζοι που πηγαίνουν στα πάρκα μας και στις παραλίες μας για λίγο καθαρό αέρα και για να περάσουν καλά θα μπορούν να αναπνέουν ακόμα καθαρότερο αέρα και θα κάθονται σε μια παραλία που δεν θα είναι γεμάτη γόπες», δήλωσε ο δήμαρχος της πόλης Μάικλ Μπλούμπεργκ, μετά το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας. Η νέα απαγόρευση θα ισχύσει 90 μέρες μετά την υπογραφή της σχετικής απόφασης από τον κ. Μπλούμπεργκ. Ο δήμαρχος έχει περιθώριο 20 ημερών για να την υπογράψει.
Η πόλη της Νέας Υόρκης εφαρμόζει από το 2003 μία από τις πιο αυστηρές αντικαπνιστικές νομοθεσίες στον κόσμο. Οι νέοι κανονισμοί θα δώσουν τη δυνατότητα στην Υπηρεσία Πάρκων της Νέας Υόρκης να κόβει πρόστιμα 100 δολαρίων στους παραβάτες. Ανάλογα πρόστιμα ισχύουν και για άλλα παραπτώματα, όπως η επαιτεία και η ούρηση σε δημόσιο χώρο. Η Νέα Υόρκη δεν πρωτοπορεί πάντως σε αυτόν τον τομέα. Το κάπνισμα ήδη απαγορεύεται στα πάρκα του Λος Αντζελες και του Σικάγου.

Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=2&artId=382264&dt=03/02/2011#ixzz1DGgyUmOx

Συλλήψεις για ιστοσελίδα διακίνησης παράνομου υλικού (ιστοσελίδα www.thegreekz. com)

Τους διαχειριστές ελληνικής ιστοσελίδας μέσω της οποίας γινόταν, σύμφωνα με την ΕΛ.ΑΣ., παράνομη διακίνηση ψηφιακού υλικού (τραγούδια, ταινίες, παιχνίδια, αλλά και ερασιτεχνικά βίντεο με προσωπικές ερωτικές στιγμές ανυποψίαστων πολιτών, κ.ά.) εντόπισαν και συνέλαβαν αστυνομικοί του τμήματος Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος της Ασφάλειας Αττικής και της Ασφάλειας Θεσσαλονίκης, αντίστοιχα.

Οπως αναφέρεται σε ανακοίνωση της ΕΛ.ΑΣ. πρόκειται για την ιστοσελίδα www.thegreekz. com, η οποία χαρακτηρίζεται ένα από τα πιο δημοφιλή ελληνικά site που ασχολούνται με παράνομη διακίνηση κινηματογραφικών ταινιών, μουσικών κομματιών, λογισμικού, παιχνιδιών, κ.ά. Ενδεικτικό είναι ότι η ιστοσελίδα είχε εκατοντάδες χιλιάδες μέλη και σύμφωνα με εκτιμήσεις το σύνολο των ιστοσελίδων που συνδιαχειρίζονταν οι συλληφθέντες καθημερινά δεχόταν περίπου 15.000.000 επισκέψεις.

Οι αστυνομικοί κατά τη διάρκεια έρευνας που έκαναν σε Αθήνα, Καβάλα και Φλώρινα σχημάτισαν δικογραφίες σε βάρος επτά Ελλήνων και ενός αλλοδαπού και από αυτούς συνελήφθησαν οι πέντε για παράβαση του νόμου περί πνευματικής ιδιοκτησίας.

Η υπόθεση αποκαλύφθηκε έπειτα από καταγγελία εκπροσώπου της εταιρείας προστασίας οπτικοακουστικών έργων ΕΠΟΕ κατά των διαχειριστών ιστοσελίδας οι οποίοι από κοινού εκτός των άλλων ανέβαζαν (upload) και κατόπιν διαμοίραζαν τα αρχεία. Στη συνέχεια άνδρες της ΕΛ.ΑΣ. παρουσία εισαγγελέων έκαναν κατ' οίκον έρευνες στα σπίτια των κατηγορουμένων και διαπιστώθηκε ότι οι συλληφθέντες συνδέονταν στην ιστοσελίδα ως διαχειριστές. Παράλληλα μέσω Interpol ενημερώθηκαν οι ευρωπαϊκές διωκτικές αρχές, καθώς δύο εκ των κατηγορουμένων διαμένουν στο εξωτερικό.

Κατά τις έρευνες κατασχέθηκαν συνολικά είκοσι πέντε σκληροί δίσκοι, πέντε φορητοί υπολογιστές, πολλοί ψηφιακοί δίσκοι και αρκετές αποδείξεις από χρηματικά ποσά που εισέπρατταν από διαφημίσεις στις ιστοσελίδες και από συνδρομές μελών, συνολικού ύψους 230.000 ευρώ. Οι συλληφθέντες οδηγήθηκαν στους κατά τόπους εισαγγελείς

Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=1&artId=382314&dt=03/02/2011#ixzz1DG4bjW5V

«Λαοσύναξη» στο Σύνταγμα κατά της Κάρτας του Πολίτη

Εκατοντάδες πιστοί συγκεντρώθηκαν στο Σύνταγμα το μεσημέρι της Κυριακής και με πλακάτ, πανό και συνθήματα εξέφρασαν την αντίθεσή τους στην «Κάρτα του Πολίτη».

Τα συνθήματα που κυριάρχησαν ήταν «Ορθόδοξοι Έλληνες Αντισταθείτε» και «Όχι στο φακέλωμα».

Τη συγκέντρωση οργάνωσαν εκκλησιαστικές οργανώσεις, κληρικοί, μοναχοί και πολίτες -ήταν η δεύτερη μετά από ανάλογη διαμαρτυρία το Δεκέμβριο έξω από τη Βουλή.

Σύμφωνα με τους διοργανωτές, η Συντονιστική Επιτροπή κατά της κάρτας του πολίτη προτίθεται να οργανώσει μια ακόμη «λαοσύναξη» στις 27 Μαρτίου 2011, Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως.

Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=1&artId=382891&dt=06/02/2011#ixzz1DG1KKVf3

Man gets seven years for the sex trafficking of two minor girls